هنوز از خاطرمان نرفته است كه در دربي 65 بيژن كوشكي با اشتياهي عجيب در لحظات آخر مغلوب  علي كريمي شد تا اميرقلعه نويي به قصد زدن او وارد ميدان شود . يا هنوز سوتي عجيب علي عليزاده را در دقيقه 93 دربي 66 به خوبي به ياد داريم. تو گويي انگار دستي از غيب رسيد تا با هديه يك پنالتي به سرخ‌ها باز هم دربي با تساوي يك بر يك به پايان برسد.

دربي 68 اما پاياني بود بر سريال تساوي‌هاي يك بر يك دو تيم سرخالي پايتخت. درست در همان دقايقي كه تمام حاضران در ورزشگاه شعار مي‌دادند: "فوتبال با سياست نمي‌خواهيم" شوت كريم باقري (به قول هواداران پرسپوليس از ميدان آزادي) در دقيقه 87 علاوه بر اينكه آب سردي بود بر پيكره هواداران استقلال، پاياني بود بر 6 تساوي پياپي يك بر يك تا با تكرار نتيجه آخرين دربي پيش از تساوي‌ها (2 بر يك به سود پرسپوليس) ديگر اتهام و انگي مبني بر اينكه نتيجه بازي بيرون از زمين بازي و قبل از آغاز مسابقه رقم مي‌خورد، در كار نباشد.

از دربي 68 به بعد (البته به جز دربي 72 جام ولايت كه خيلي نبايد آن را در بين دربي‌هاي رسمي به حساب آورد) ديگر خبري از تساوي نبوده و نيست و پس از سوبله چوبله شدن پرويز مظلومي و بردهاي پياپي استقلالي‌ها، در آخرين دربي زهر ايمون زائد شيريني هر 4 دربي را از گلوي استقلالي‌ها در آورد.

اكنون نيز دربي 75 در پيش است و با اين تفاسير به نظر مي‌رسد با شرايط و وضعيتي كه دو تيم دارند (يكي خسته از شكست‌هاي پياپي و ديگري كلافه از بي پولي و مصدوميت‌ها)، خيلي كسب نتيجه تساوي از نوع يك بر يك دور از ذهن نيست و اين داستان زماني رنگ واقعيت به خود مي‌گيرد كه امير قلعه‌نويي نيز در مصاحبه‌اي تأييد مي‌‌كند كه هم ما و هم پرسپوليس براي برد به ميدان مي‌آييم اما شايد بازي مساوي شود. البته نبايد فراموش كنيم كه با شرايطي كه پرسپوليس دارد كسب يك امتياز نيز دست كمي از برد نخواهد داشت