شرح بازي:

استقلال بعد از پيروزي مقابل راه آهن، با يك تغيير به اين بازي آمده بود؛ علي حمودي از تركيب به بيرون رفته بود و خسرو حيدري بار ديگر به دفاع راست منتقل شده بود تا جا براي حضور سياوش اكبرپور در تركيب اصلي باز شود. با اين چيدمان قلعه نويي، باز هم ميداوودي، زندي و بائو بازي را از روي نيمكت آغاز كردند. در تيم مقابل، سپاسي بعد از برد شگفت انگيز برابر داماش با همان تركيب به زمين آمده بود. تيم محمود ياوري كه امسال يكي از پديده هاي ليگ بوده، تا قبل ازاين بازي تقريباً در هر بازي دو گل به ثمر رسانده و برخلاف آنچه كه قبلاً از فجر سپاسي مي شناختيم، امسال تيمي كاملاً هجومي و گلزن است. آنچه كه در نيمه اول از فجر سپاسي مي شد ديد، تمركز در يك سوم مياني و دفاع كردن با نفرات پرتعداد بود و در فاز حمله هم اكثر حركات اين تيم از سمت راست شكل مي گرفت، جايي كه ميثم حسيني يكي دو بار مغلوب حريف شد ولي در نهايت دروازه رحمتي به شكلي خطرناك تهديد نشد. شوت از راه دور يكي ديگر از ترفندهاي شاگردان ياوري براي رسيدن به گل بود. سپاسي در فصل گذشته هم يك تيم شوتزن بود ولي در نيمه اول شوت هاي حقيقي، آفند، ترشيز و نظري آنقدر باكيفيت نبود كه يك گل براي ميهمان فراهم شود.

در تيم استقلال، منتظري، صادقي، ميثم حسيني و خسرو حيدري خط دفاع چهار نفره آبي ها را تشكيل مي دادند و جلوي آن ها، جواد نكونام و جي لويد ساموئل دو هافبك دفاعي قلعه نويي بودند. اما مشكل استقلال در نيمه اول جايي بود كه سه عنصر هجومي اين تيم يعني اكبرپور، توزي و برهاني برش و كارايي لازم براي عبور از مدافعان سپاسي را نداشتند.

در بيست دقيقه ابتدايي نيمه دوم، شكل بازي تفاوت چنداني با نيمه اول نداشت، تنها علي حمودي جانشين ساموئل ناموفق شد و خسرو حيدري بار ديگر به خط مياني آمد. با ورود حمودي، جناح راست استقلال تحرك بيشتري پيدا كرد و اكبرپور هم به سمت چپ منتقل شد ولي مالكيت توپ آبي ها منجر به ايجاد موقعيت جدي نمي شد. بعد از بيست دقيقه، تيم محمود ياوري كاملاً عقب نشست و با ايجاد لايه هاي دفاعي و دوندگي بي امان، فضا را از تيم حريف گرفت. در دقايق پاياني، قلعه نويي باز هم به همان روش قديمي و منسوخ خود روي آورد و عمران زاده را به عنوان مهاجم به زمين فرستاد تا گره استقلال با بازي مستقيم باز شود، ولي اين روش هم نتيجه اي نداشت و در نهايت يك مساوي خانگي ديگر براي استقلالي ها ثبت شد.